To χτένισμα έχει την δική του ιστορία!!!

Το τριχωτό της κεφαλής είναι το βασικότερο κομμάτι ομορφιάς μας, ακολουθεί και αυτό την μόδα του ντυσίματος και των αξεσουάρ και οι ειδικοί του χώρου σήμερα φροντίζουν να ταιριάζει με την προσωπικότητα του ατόμου. Παρακολουθώντας την πορεία του μέσα στο πέρασμα των αιώνων ανακαλύπτουμε πόσο σημαντικό ρόλο έπαιζε. Ξεκινώντας από την Αρχαία Αίγυπτο τα χτενίσματα είχαν μεγάλη σημασία για άνδρες και γυναίκες. Το φυσικό μαλλί ή η μεγάλη περούκα είχαν μεσαίο μάκρος κομμένα ευθεία ίσια ή πλεγμένα σε πολλές μικρές κοτσίδες. Οι ηγέτες ως σύμβολο ισχύος φορούσαν ιμάντες στο μέτωπο, στέμματα και κωνικές μήτρες όπως αυτές των ιερέων.
Οι Ελληνίδες χτένιζαν τα μαλλιά τους με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία και στήριζαν την κόμη τους με καρφίτσες, στεφάνια και ιμάντες. Μερικές φορές φορούσαν μαντήλια. Οι άνδρες φορούσαν μόνο όταν ταξίδευαν καπέλο, τον Πέτασο, ένα μικρό χαμηλό και στρογγυλό με γύρο ή ένα δερμάτινο σκούφο τον Πίλο.
Στην Αρχαία Ρώμη οι γυναίκες φορούσαν πέπλο όταν έβγαιναν από το σπίτι και χτένιζαν τα μαλλιά τους με δεξιοτεχνία. Τα τύλιγαν σε δίχτυ πλεγμένο από ασήμι ή χρυσό και τα στερέωναν με καρφίτσες και διαδήματα. Οι άνδρες κάλυπταν το κεφάλι τους ανάλογα με το αξίωμα τους. Αγρότες, κυνηγοί και εργάτες φορούσαν στενό σκούφο. Οι ελεύθεροι πολίτες προτιμούσαν καπέλο με στενό γύρο, ενώ οι προύχοντες κάλυπταν το κεφάλι με το ένδυμα τους την Τόγκα.
Στην Γερμανική Πρώιμη και Μεταγενέστερη εποχή οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν δίχτυα, μαντήλια, πέπλα ή σκούφους. Το ριχτό μαλλί των κοριτσιών στερεωνόταν με μια βελόνα. Οι άνδρες είχαν μακρύ μαλλί και το έκαναν κότσο ή κοτσίδα. Στις μάχες όμως φορούσαν κράνη με κεφάλια ζώων ή ψηλούς ημισφαιρικούς σκούφους από δέρμα ή μαλλί.
Βυζαντινή εποχή και οι γυναικείοι κότσοι ήταν διακοσμημένοι με διάδημα στο οποίο στερεωνόταν πέπλο καθώς επίσης καλύμματα κεφαλής από ασημένια ή χρυσά πλέγματα και σκούφοι που έμοιαζαν με τουρμπάνι. Οι άνδρες μόνο αν άνηκαν στην άρχουσα τάξη φορούσαν έναν επίπεδο σκούφο ενώ ο αυτοκράτορας φορούσε στέμμα.
ήην εποχή του Ρωμανισμού οι παντρεμένες υποχρεώνονταν να καλύπτουν τα μαλλιά τους όταν έβγαιναν από το σπίτι με το παλτό τους ή μαντήλι ή πέπλο ή τουρμπάνι. Αργότερα εμφανίσθηκε ο ιμάντας Γκεμπεντε, λινό ύφασμα που τύλιγε σαγόνι και κεφάλι και συχνά συμπληρωνόταν ένα είδος στέμματος. Οι μικρές κοσμούσαν τα ριχτά ή πλεγμένα σε κοτσίδες μαλλιά τους με ένα μεταλλικό ή λουλουδένιο στεφάνι, το Σαπελ. Οι άνδρες φορούσαν κάπες, σκούφους που έμοιαζαν με τουρμπάνια και ένα καπέλο με μυτερή απόληξη. Οι νέοι φορούσαν στο μεσαίου μήκους μαλλί τους το Σαπελ.
ήην Γοτθική εποχή οι παντρεμένες όταν έβγαιναν από το σπίτι κάλυπταν τα μαλλιά τους τα οποία έπλεκαν κοτσίδα ή κότσο. Τα διάφορα καπέλα σε ποικίλα χρώματα και γιγαντιαίες διαστάσεις κατά την Βουργουνδιανή μόδα. Χαρακτηριστική ήταν η Χενιν ένα κωνικό καπέλο με μακρύ πέπλο να ανεμίζει, ή ογκώδης καλύπτρα με κέρατα και το Κρουζελερ ένα σκληρό καπέλο.
Τυπικό καπέλο για άνδρες και γυναίκες την εποχή της Αναγέννησης ήταν το επίπεδο μπερέ με φτερά και κορδόνια. Οι άνδρες δεν έκαναν χωρίστρα ενώ οι γυναίκες τα χτένιζαν κότσο. Οι Γιακάδες- Σούφρες της Ισπανικής μόδας συνοδεύονταν από κοντά μαλλιά για τους άνδρες και πιο μακριά για τις γυναίκες χτενισμένα ιδιόρρυθμα. Τα καπέλα σκληρά, μικρά με στενό ή καθόλου γύρο.
Αρχή της μόδας Μπαρόκ άνδρες και γυναίκες κάλυπταν τα μεσαίου μήκους κατσαρά μαλλιά τους με ένα καπέλο με φαρδύ γύρο διακοσμημένο με φτερά ή κορδέλες. Αργότερα οι γυναίκες τα χτένιζαν κότσο και τα κοσμούσαν με τον γνωστό Φονταζ ένα σκούφο που στο μπροστινό μέρος είχε σουφρωμένη δαντέλα και στεκόταν στον αέρα σαν εκκλησιαστικό αρμόνιο. Οι άνδρες όταν έκαναν την εμφάνιση τους οι περούκες με μακριές μπούκλες την λεγόμενη ήρικορφια την έθεσαν στην κορυφή των προτιμήσεων τους.
Ροκοκό και γυναίκες με λεπτές μπούκλες και από πάνω ένα μικρό δαντελένιο σκούφο ή καπέλο με φτερά, άνθη και δαντέλες. Αργότερα τα μαλλιά χτενίζονταν πάνω σε ιδιαίτερες βάσεις. Οι κύριοι έστριβαν τα μαλλιά από τις περούκες τους σε μπούκλες, τα στερέωναν στο πίσω μέρος του κεφαλιού σαν σάκος πάνω στο σβέρκο ή τα έπλεκαν κοτσίδα και τα μακιγιάριζαν έντονα με πούδρες, λευκά ή γκρίζα.
ήην εποχή της Αγγλικής μόδας οι κυρίες φορούσαν στις πλούσιες μπούκλες τους ένα μεγάλο στρογγυλό καπέλο με φανταχτερά φτερά.
ήην εποχή του Ντιρεκτορατου η κόμμωση άρχισε να έχει αρχαία πρότυπα. Μπούκλες σε ελληνικό στυλ πλεγμένες ή χτενισμένες κότσο ή μπούκλες κατά τα Ρωμαϊκά πρότυπα. Τουρμπάνια, δαντελένιοι σκούφοι , αρχαίες περικεφαλαίες, καρφίτσες, διαδήματα, κορδέλες και φτερά και ένας σκούφος με γύρο και κορδόνια για να τον δένουν. Το ίδιο και για τους άνδρες και για καπέλο ένα στρογγυλό ημίψηλο ή ψηλό.

Η γυναικεία κόμμωση ήταν πολύπλευρη με ιδιαίτερη φαντασία την εποχή Μπιντερμαιερ. Πρόσθετες κοτσίδες, μπούκλες, φράντζες. Τφασμάτινο ή ψάθινο καπέλο Σουτ με άνθη, φρούτα, φιόγκους, μεγάλο γύρο που σκεπάζει το πρόσωπο και δένεται στο σαγόνι με κορδόνια. Οι κύριοι κυκλοφορούσαν με ημίψηλο καπέλο, μαλλιά σγουρά και φαβορίτες.
Κατά το Δεύτερο Ροκοκό, την Βιομηχανική εποχή και μετά την μόδα των σκούφων οι κυρίες φορούσαν μικρά καπελάκια έντονα στολισμένα που σκέπαζαν το μέτωπο ή το πίσω μέρος του κεφαλιού. Αρχικά χτενίζονταν απλά και έπειτα επιδεικτικά με εκλεπτυσμένα δικτυωτά καλύμματα, μαργαριτάρια, πολύτιμους λίθους, κορδέλες, φτερά και άνθη. Οι κύριοι με χωρίστρα, πολύ μπριγιαντίνη και από πάνω ημίψηλο καπέλο ή ψάθινο επίπεδο το καλοκαίρι.
1900 στην αλλαγή του αιώνα και το νεανικό στυλ θέλει τα γυναικεία μαλλιά με ογκώδη κότσους, τεράστια καπέλα σε στυλ \"τροχός αμάξης\" πλούσια διακοσμημένα με φτερά, άνθη, κορδέλες και φιόγκους. Οι άνδρες μαλακό υφασμάτινο καπέλο ή το επίσημο ημίψηλο.
Το 1920 πια οι γυναίκες συνδύαζαν με την κοντή επίπεδη α λα γκαρσόν κόμμωσή τους ένα ψηλό καπέλο που κάλυπτε το μέτωπο. Στις επίσημες εμφανίσεις τους φορούσαν τουρμπάνι με φτερά. Οι άνδρες με χωρίστρα και υπερβολική μπριγιαντίνη και ανάλογα με την περίσταση διάλεγαν το καπέλο τους.
Από το 1930 έως το 1950 με κοντά ή μακριά μαλλιά τα καπέλα ήταν απαραίτητα όσο και οι σκούφοι ή τα μαντήλια. Οι νεαρές προτιμούσαν τις κοτσίδες και οι υπόλοιπες τους χαμηλούς κότσους.

Από το 1960 και μετά τα καπέλα γίνονται όλο και σπάνια ενώ τα μαλλιά αλλάζουν συχνά χρώματα και μήκος.
2004 νέος αιώνας και τα παλιά επανέρχονται στην μόδα, όπως τα καπέλα, τα μαντίλια και οι περίτεχνες κομμώσεις με τα όμορφα στολίδια. Η πρωτοτυπία στα χρώματα, το μήκος του μαλλιού και οι περούκες γίνονται ανάρπαστα.